Wahadełko to narzędzie, które pozwala skutecznie skontaktować się z otaczającą każdego z nas energią wszechświata. W energii tej znajdują się odpowiedzi lub wskazówki dotyczące wszelkich dręczących pytań – od tych, związanych z rozwojem duchowym, np. stanem aury lub czakr, po takie powiązane z relacjami. Odpowiedzi niesione przez taką energię najczęściej jednak nie są możliwe dobrania przez człowieka bezpośrednio. Większość osób potrzebuje w kontakcie z Wszechświatem pośrednika – tym właśnie jest wahadełko. Jak używać wahadełka, by uzyskać odpowiedzi jak najtrafniejsze? Najlepiej według poniższych wskazówek.
Wahadełko – przygotowanie do pracy z wahadłem
Przed przystąpieniem do wykorzystania wahadła, do pracy z tym narzędziem należy przygotować tak siebie, jak i przestrzeń, w której zdobywać będziemy wskazówki, pomocne w rozwiązaniu dręczących problemów. Miejsce do pracy z wahałem powinna być miejscem spokojnym. Jeżeli nie możemy pozwolić sobie na wyizolowane pomieszczenie, nic nie szkodzi. Wystarczy wydzielić do praktyki z wahadłem pewną przestrzeń w pomieszczeniach wykorzystywanych do codziennych zajęć, a w miarę możliwości uczynić taki obszar sferą sacrum, świętą – można pracować na czy w pobliżu ołtarza, jeśli taki posiadamy, czy posągu bliskiego nam boga lub świętego. Jeżeli i to jest niemożliwe, a my nie możemy wygospodarować choćby kącika przeznaczonego na praktykę z tym przedmiotem, zadbajmy po prostu ciszę i o najprostsze oczyszczenie pokoju, np. kadzidłami. Przed praktyką warto także oczyścić wahadło, jeśli wcześniej było używane. Kadzidła można z powodzeniem stosować także wtedy, gdy wahadełka używamy w gościnie. Najważniejsze jest jednak to, byśmy spokojni byli my sami. Przed wzięciem przedmiotu do ręki należy wyciszyć umysł, np. myśląc o czymś przyjemnym (wahadełko jest niezwykle czułe na energię, nie warto więc dysharmonizować go złym nastrojem i niskimi wibracjami), polecana jest także medytacja. Pracę powinniśmy zaczynać z umysłem świeżym i gotowym do skupienia się na pytaniu, na które szukamy odpowiedzi. Kiedy uzyskamy taki stan umysłu (co wymaga praktyki i może nie powieść się za pierwszym razem) pozostaje wziąć się do działania.
Wahadełko – jak użyć wahadła?
Wahadło chwytamy w dłoń ręką sprawniejszą. Praworęczni biorą wahadełko w prawą dłoń, leworęczni w lewą. Nitkę bądź łańcuszek z wahadełkiem łapiemy tak, by przytrzymywały je kciuk i palec wskazujący. Wnętrze dłoni kierujemy w dół, a wahadełko nieco od siebie odsuwamy (20-30 cm). Nie ściskamy też dłonią zbyt blisko ciężarka wahadła (zalecana odległość to 10 cm). Przy wybranym miejscu siedzimy prosto, z rozluźnionym i spokojnym nie tylko umysłem, ale i ciałem. O miejsce do wróżenia, np. stół, opieramy się tylko łokciem, a nie np. również brzuchem czy drugą ręką. Chwyt powinien być delikatny, tak, by nie wymuszać ruchu na wahadle. Mimo, że wahadełko najpewniej zostało oczyszczone, przed użyciem trzeba je jeszcze rozładować, uderzając o blat stołu lub ścianę. Przed skierowaniem do wahadła konkretnego zapytania trzeba także dane wahadło poznać. Poznanie to nazywa się programowaniem. Pierwsze pytania, jakie zadamy, powinny być tymi, na które znamy odpowiedź. Można zapytać o to, czy w domu znajduje się jakiś przedmiot, który faktycznie tam jest. Ruch, jaki wykona wówczas wahadło (np. w lewo) będzie oznaczał „tak”. Trzeba jeszcze poznać, jak wahadło mówi „nie”. W tym celu zapytajmy np. o taki przedmiot, którego w domu z całą pewnością nie ma. Wykonany przed wahadło ruch będzie oznaczał odpowiedź przeciwną. Odpowiedź neutralna to wahadełko pozostające w bezruchu, natomiast „nie wiem” lub „nie jesteś gotowy poznać odpowiedzi na to pytanie” to wahadło, które porusza się chaotycznie z czego nie można wywnioskować, czy odpowiedź oznacza tak, czy też nie. Tak przygotowane i wstępnie wyćwiczone wahadło jest gotowe do użycia, kiedy tylko umysł i ciało osiągną właściwy dla praktyki spokój.
Warto używać wahadełka, bo pozwala otrzymać wskazówki dotyczące wszelkich sfer życia. A swoją przydatność udowodniło niejednokrotnie, także w poważnych zadaniach i specjalnych służbach, podczas których praktycy radioestezji pomagali uporać się z problemami naprawdę wielkiej wagi.